Po mini obozie dla początkujących w Tucznie, krótka przerwa i już na Złotym Kopcu. Pełna nazwa naszej szkoły, to Centrum Sztuk Taoistycznych Złoty Kopiec. Sama nazwa Złoty Kopiec nie jest przez nas wymyślona ale historyczna, ma setki lat. Pracujemy podobnie jak w Tucznie, zmieniły się tylko narzędzia. Po formie Ojca ćwiczymy z szablą, formę indywidualna i pracujemy z partnerem. Pierwszy dzień był bez medytacji,
Tegoroczny obóz Tai chi w Tucznie, zakończony. Wszystko udało się bardzo dobrze. Dużo interesującej pracy indywidualnej i z partnerem. Inspiracja do praktyki własnej na cały rok. Chociaż za chwilę spotykamy się na Złotym Kopcu pod Pragą. To nie wszyscy stąd się tam wybiorą. Tu spotykamy się za rok, komary i kleszcze są zniesmaczone odjazdem ćwiczących ale nie każdy musi być zadowolony.
Można długo ćwiczyć i nie być zaawansowanym. Powiedzenie mojej żony Eli. Jedno powtórzenie formy ze świadomością tego co się robi jest cenniejsze niż dziesięć w sposób mechaniczny. Można ćwiczyć wiele lat i niczego nie osiągnąć.
Falowanie, jest pierwszym ruchem z formy. Inaczej pobudzanie chi. Na tym ćwiczeniu można bardziej wiele zrobić, w sensie pracy wewnętrznej. Jeśli ćwiczenie lub stanie w pozycji, trwa trochę dłużej niż osiągnięcie komfortu. To wówczas mamy czas na rozluźnienie głębokich tkanek niż przy krótkim czasie praktyki. Nie chodzi, o to aby ćwiczyć w nieskończoność ale żeby osiągnąć konkretny rezultat.
Bardzo ważną rzeczą jest prawidłowe rozłożenie ciężaru ciała na każdej stopie. Staramy się aby pod pięta było go 60 % a pod przednią częścią stopy 40%. Daje to bardzo dobrą stabilność i równowagę w każdej pozycji. Praca nad uwalnianiem napięć nam w tym pomaga, a środek ciężkości jest dobrze ustawiony. Poza tym stale
Ćwiczymy mniej intensywnie niż kiedyś. Czas jest nieubłagany. Nie oznacza to jednak, że nie robimy postępów. Taka codzienna, systematyczna praktyka, w ciągu dwóch tygodni, przynosi niesamowity skok doświadczeń
Chi, to morze energii, ocean. Chin, to konkretny kształt, to tak, jakby nabrać szklankę wody z tego oceanu. Technicznie, ćwiczymy formę Ojca i Matki że stylu San Feng Tai Ki Kung. Pierwszą i drugą
Człowiek jest mikrokosmosem, poprzez oddech łączy się z makrokosmosem. Mały ruch wewnętrzny, łączy się z dużym ruchem całego wszechświata. Pracujemy dalej z formami Tai Chi i partnerem.
Termin, cztery bramy, odnosi się do pracy z oddechem. Przede wszystkim, za oddychanie odpowiedzialna jest główną przepona. Mamy jednak jeszcze dolną i górną przeponę,
Kiedy, pracujemy nad rozluźnieniem, czy zakorzenienia wiem , to zawsze musimy pamiętać o piątym kierunku ruchu. Wówczas pracujemy z grawitacją i uczymy się ją wykorzystywać. Jest to, bardzo pomocne kiedy ćwiczymy z partnerem. Osiadamy w dół, puszczamy barki i łokcie, robimy wydech.
Każdy z nas ma swój indywidualny odbiór czasu. Kiedy jeden się spieszy to dla drugiego jest za wolno i na odwrót. Ćwiczenie dla każdego, wykonać fragment formy normalnie, dwa razy wolniej i dwa razy szybciej. Bardzo ciekawe doświadczenie, można zobaczyć co nam ucieka i z czym jeszcze musimy popracować.
Rozpoczęliśmy kolejny nasz obóz nad jeziorem, w lesie i prze śpiewie ptaków. Grupka na razie jest niewielka, jak na standardy Tuczna i minionych lat ale pracujemy dalej. Jedna z zasadą mówi, "umysł prowadzi ciało". Tym się właśnie zajmujemy na tegorocznym obozie. Praca jest bardzo ciekawa i zawsze można ją pogłębić, bez względu na wszystkie okoliczności.
